Άδοξη κατάληξη για την Διάσκεψη της Κοπεγχάγης – Σε συμφωνία μη δεσμευτικού χαρακτήρα κατέληξαν οι ηγέτες

Σε μια συμφωνία χωρίς συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα κατέληξε τα ξημερώματα του Σαββάτου η σύνοδος της Κοπεγχάγης, καθώς οι ηγέτες των πιο ρυπογόνων χωρών απέτυχαν για μία ακόμη φορά να συμφωνήσουν σε δεσμευτικούς όρους για τη μείωση των ρύπων.

Όπως είναι γνωστό η διάσκεψη αυτή ονομάστηκε « Συμφωνία της Κοπεγχάγης» και αναγνωρίζει ότι απαιτούνται βαθιές περικοπές στις παγκόσμιες εκπομπές ρύπων και γι’ αυτό οι αναδυόμενες οικονομίες θα πρέπει να αναφέρουν τα αποτελέσματα στα Ηνωμένα Έθνη κάθε δύο χρόνια, με μερικούς διεθνείς ελέγχους.

Τα βασικά στοιχεία της συμφωνίας:

• ·Βαθιές περικοπές στις παγκόσμιες εκπομπές απαιτούνται με προοπτική να μειωθούν οι παγκόσμιες εκπομπές, ώστε να κρατηθεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου,
• ·Οι ανεπτυγμένες χώρες θα παράσχουν επαρκείς, προβλέψιμους και σταθερούς οικονομικούς πόρους και τεχνολογία, προκειμένου να υποστηρίξουν την εφαρμογή προσαρμοσμένης δράσης στις αναπτυσσόμενες χώρες,
• ·Μείωση εκπομπών με αναφορά για τους στόχους των ανεπτυγμένων χωρών και παράλληλη στόχευση για τις εκούσιες δεσμεύσεις των μεγαλύτερων αναπτυσσόμενων χωρών,
• ·Παρακολούθηση των δεσμεύσεων- ένα από τα θέματα που υπήρξε μεγαλύτερη αντίδραση, κυρίως από την Κίνα- με διεθνείς ελέγχους όσον αφορά στην παρακολούθηση των δεσμεύσεων των αναπτυσσομένων χωρών,
• ·Προστασία των Δασών με την αναγνώριση της σημασίας της μείωσης εκπομπών από την αποψίλωση και την υποβάθμιση δασών και την ανάγκη να ενταθεί η απομάκρυνση αερίων του θερμοκηπίου από τα δάση.  

Από τα ανωτέρω διαπιστώνεται ότι οι ηγέτες που συμμετείχαν στην Διάσκεψη κατέληξαν σε μη δεσμευτικού χαρακτήρα συμφωνία, που δεν ικανοποιεί ούτε τις πιο μετριοπαθείς προσδοκίες και ούτε καν θέτει ως στόχο την επίτευξη δεσμευτικής συμφωνία εντός του 2010.

Απουσιάζει επίσης η πρόβλεψη υποχρέωσης μεσοπρόθεσμης ή μακροπρόθεσμης μείωσης των ρύπων από την πλευρά των βιομηχανικά ανεπτυγμένων χωρών, αφού στο εν λόγω κείμενο αναφέρεται η δέσμευση του κάθε κράτους ξεχωριστά να αναλάβει δραστηριότητα για να αναχαιτίσει την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Από την άλλη, η συμφωνία αγνοεί το ρόλο του άνθρακα στην παραγωγή των ρύπων και απλώς περιορίζεται να δηλώσει ότι «θα επιδιωχθούν διάφορες προσεγγίσεις… ώστε να προωθηθούν- τελείως αφηρημένα- δράσεις μετριασμού της χρήσης του στις διεθνείς αγορές, γεγονός που δεν δημιουργεί αισιοδοξία για το μέλλον.

Το βασικότερο, όμως, και καίριας σημασίας στοιχείο είναι ότι για την εφαρμογή της συμφωνίας δεν υπάρχει πρόνοια για έλεγχο και παρακολούθηση της εφαρμογής των όσων συμφωνήθηκαν σχετικά με το χρονοδιάγραμμα περιορισμού των ρύπων.

Όπως τόνισε ο Πρωθυπουργός, ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αλλά και οι άλλοι σοσιαλιστές ηγέτες για να πετύχουν τέτοιου είδους συμφωνίες βασικό στοιχείο αποτελεί η δεσμευτικότητα των όρων με τήρηση συγκεκριμένων χρονοδιαγραμμάτων, καθώς είναι αναγκαίο να ξέρουμε πως και σε ποια βάση θα τηρηθεί η συμφωνία αυτή.

Συν τοις άλλοις, είναι επιτακτικό πλέον να «φύγουμε» από την αρχή και νοοτροπία « ο ρυπαίνων πληρώνει», καθώς κάτι τέτοιο ευνοεί τις αναπτυγμένες και οικονομικά εύρωστες χώρες, με αποτέλεσμα την επιβολή μόνο προστίμων και όχι δράσεων για το περιβάλλον μας.

Το σημαντικότερο- ίσως- όλων είναι να γίνει πεποίθηση και αντίληψη όλων μας ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι θέμα και μας αφορά όλους

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα: Πατρίς