Μετά τον ορυμαγδό δημοσιευμάτων για τα τραγικά περιστατικά ασθενών στα στρατιωτικά νοσοκομεία, η κυβέρνηση ανακάλυψε…
Αν ο κ.Μητσοτάκης ψάχνει συμμάχους, καλύτερα να κοιτάξει στα δεξιά του- ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ newsbomb.gr
Κύριε Κατρίνη, η πανδημία παραμένει παρούσα, όμως η χώρα φαίνεται να επιστρέφει σε κάποιους ρυθμούς «κανονικότητας» με το άνοιγμα αρκετών οικονομικών δραστηριοτήτων. Πιστεύετε ότι αυτές οι αποφάσεις της κυβέρνησης κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση;
Το γεγονός ότι υπάρχει αυτό το ερώτημα, αυτή η αμφιβολία, αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση αδυνατεί να πείσει τους πολίτες για την ορθότητα των αποφάσεων της.
Βλέπουμε μία Κυβέρνηση που ξόδεψε άσκοπα την εμπιστοσύνη των πολιτών μετά την πρώτη φάση της πανδημίας, με αυτοσχεδιασμούς επίδειξη αλαζονείας και συνεχείς προσπάθειες άντλησης πολιτικού οφέλους, χωρίς να ενισχύσει ουσιαστικά τις δομές δημόσιας υγείας.
Με επίδειξη αυταρχισμού την πρώτη περίοδο του δεύτερου lockdown και αδιαφορία στη συνέχεια. Σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, τα στελέχη της Νέα Δημοκρατίας σκέφτονταν τις δημοσκοπήσεις και τις απευθείας αναθέσεις προμηθειών.
Η κόπωση που δημιουργήθηκε στους πολίτες είναι αποτέλεσμα αυτής της δυσπιστίας, της αίσθησης ότι η κυβέρνηση δεν ξέρει τι κάνει, δεν εξηγεί πειστικά τις αποφάσεις που παίρνει. Ακόμα και τώρα ανοίγει τις οικονομικές δραστηριότητες χωρίς ενιαία κριτήρια, προκαλώντας εύλογες αντιδράσεις.
Ποιοι είναι οι λόγοι που οδήγησαν το Κίνημα Αλλαγής να ταχθεί απέναντι στο νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας;
Τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι στον πυρήνα και της πολιτικής, της ιδεολογίας και του προγράμματος της Δημοκρατικής Παράταξης.
Αυτούς εκπροσωπούμε, σ΄ αυτούς κυρίως απευθυνόμαστε, αυτοί θέλουμε να μας αγκαλιάσουν. Πιστεύουμε σε μια κοινωνία συνοχής, σε μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Προσέξτε, όμως, το πιο παράδοξο, που δείχνει και την καθυστέρηση της εγχώριας δεξιάς: στην Αμερική, ο πρόεδρος Μπάιντεν, μιλάει για την ανάγκη ανόρθωσης της μεσαίας τάξης και την οργάνωση εκ νέου του συνδικαλιστικού κινήματος, ως σημαντικό όπλο στην προσπάθεια ανόρθωσης της μεσαίας τάξης και στη μάχη εναντίον των μεγάλων ανισοτήτων. Στην Ελλάδα ο κ Μητσοτάκης νομοθετεί για το ακριβώς αντίθετο. Ο κ Μητσοτάκης αν ψάχνει συμμάχους σ΄ αυτό, καλύτερα να κοιτάξει στα δεξιά του και στα συμφέροντα που εκπροσωπεί.
Η ανάπτυξη δεν θα έρθει με τη μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα φθηνής εργασίας, με το δραματικό περιορισμό των δικαιωμάτων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την απελευθέρωση των απολύσεων, και την απλήρωτη εργασία.
Δεν είναι λίγα εκείνα τα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής που υποστηρίζουν ότι πρέπει να πρέπει να επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ. Συμφωνείτε με αυτή τη λογική;
Είναι μία επιφανειακή προσέγγιση που διατυπώνεται για συγκεκριμένους λόγους, εμποδίζοντας τη διεξαγωγή μιας ουσιαστικής συζήτησης.
Τι σημαίνει «επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ»; Να επιστρέψουμε στο όνομα και τα σύμβολα που ανήκουν-ούτως ή άλλως- σε όλους μας και υπάρχουν στο DNA του Κινήματος Αλλαγής;
Ή επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ σημαίνει να εκφράσουμε και πάλι την πλειοψηφία των δημοκρατικών πολιτών, να αποτελέσουμε την μήτρα των προοδευτικών ιδεών και πολιτικών, σηματοδοτώντας την επιστροφή στην πραγματική πολιτική;
Αν μιλάμε για το δεύτερο, πρέπει να είναι ευδιάκριτη η διαχωριστική γραμμή μας από τη συντηρητική πολιτική, το λαϊκισμό, την υποχωρητικότητα στα εθνικά θέματα. Επιπλέον, θα πρέπει να μην ανεχτούμε αντιλήψεις που υπονομεύουν την αυτονομία της πολιτικής, υποτάσσοντάς την στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η μεγάλη συζήτηση και η μεγάλη διεκδίκηση, αν θέλετε, είναι η πλειοψηφική επιστροφή της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης που έχει τόσο μεγάλη ανάγκη η χώρα, ιδιαίτερα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Την επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ δεν την βλέπω σαν μια ωραία ανάμνηση. Το ΠΑΣΟΚ υπάρχει στο Κίνημα Αλλαγής που για να γίνει μεγάλο και πλειοψηφικό οφείλει να εκφράσει και να εκπροσωπήσει αυτούς που πλήττονται από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος επιχειρεί να υπονομεύσει και να διαβρώσει την προοπτική ανασύνταξης και επαναφοράς της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Σε μερικούς μήνες, θα ξεκινήσει η κούρσα για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής. Η εικόνα όμως που λαμβάνουμε όσοι είμαστε εκτός κόμματος, είναι πως η παράταξη βρίσκεται εδώ και μήνες σε μία άτυπη προεκλογική περίοδο…
Πράγματι αυτή μια εικόνα που προβάλλεται, παρά τον καθημερινό αγώνα όλων μας, μέσα και έξω από την Βουλή, με υπεύθυνη αντιπολίτευση, με επιχειρήματα και προτάσεις. Και είναι μια εικόνα που αδικεί τη συστηματική προσπάθεια όλων των στελεχών του Κινήματος Αλλαγής.
Με πιθανό το ενδεχόμενο πολιτικών εξελίξεων, μια εικόνα εσωστρέφειας θα ήταν καταστροφική για την παράταξη, αλλά και προσβλητική για τους πολίτες που μας στήριξαν και μας στηρίζουν.
Προφανώς και η εκλογή προέδρου, η οποία θα γίνει με βάση τις καταστατικές διαδικασίες, είναι μεγάλο θέμα για την παράταξη μας και θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και το πολιτικό της μέλλον και την κατεύθυνσή της.
Θα πρέπει, κυρίαρχα, όμως να είναι μια διαδικασία με πολιτικά χαρακτηριστικά, μια ανοικτή συζήτηση για τη φυσιογνωμία και το μέλλον της παράταξης, αφού αυτό είναι που λείπει από την εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας. Η επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο.
Πιστεύετε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία μιας «προοδευτικής διακυβέρνησης»;
Ο λαϊκός παράγοντας είναι αυτός που διαμορφώνει τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις για μια προοδευτική διακυβέρνηση και όχι συμφωνίες κορυφής ή αθροίσματα χωρίς πολιτικό περιεχόμενο.
Υπάρχουν πάντα προϋποθέσεις, γιατί υπάρχει και είναι πιστεύω πολύ ορατή σήμερα, η ανάγκη για την καθημερινή αντιπαράθεση με την ανισότητα και τον αυταρχισμό, που εκπροσωπεί η συντηρητική παράταξη.
Οι προϋποθέσεις, όμως, αυτές χτίζονται μέσα στην κοινωνία. Με καθαρές θέσεις , προοδευτικές ιδέες και προτάσεις που δίνουν ελπίδα σε αυτούς που σήμερα ωθούνται στο περιθώριο, στον κόσμο της εργασίας, στη μεσαία τάξη, στους μικρούς επιχειρηματίες, στους νέους ανθρώπους. Αυτοί αποτελούν τον πυρήνα της προοδευτικής διακυβέρνησης, δεν θα δώσουν όμως λευκή επιταγή. Απαιτούν θέσεις, προτάσεις, όχι υποσχέσεις, εύκολες λύσεις και συνθήματα χωρίς περιεχόμενο.
Είναι ρεαλιστικό αυτό που μας λέτε, για ανατροπή των συσχετισμών υπέρ του Κινήματος Αλλαγής ή απλά είναι ένας ευγενικός τρόπος για να πείτε «ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε»;
Θεωρώ ότι το Κίνημα Αλλαγής παρά τις όποιες αδυναμίες του, κάνει την πιο ουσιαστική αντιπολίτευση μέσα και έξω από τη Βουλή. Τεκμηριώνει αυτά που λέει, καταθέτει προτάσεις, έχει νέες ιδέες στην πολιτική αντιπαράθεση, δεν φοβάται να πει ‘’ναι’’ όπου συμφωνεί και ‘’όχι’’ όπου διαφωνεί, κρατώντας μια συνεπή στάση.
Όπως ξέρετε, όμως, τα όρια της αντιπολίτευσης-όχι μόνο για το Κίνημα Αλλαγής στην Ελλάδα-είναι πολύ στενά, γιατί το κλίμα που έχει διαμορφωθεί είναι πολωτικό και άγονο, με ευθύνη προφανώς της κυβέρνησης.
Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός ότι είμαστε η ουσιαστική αντιπολίτευση στη Βουλή, μας δίνει το δικαίωμα να στοχεύουμε στην αλλαγή των συσχετισμών. Και αυτό θα γίνει όταν τα κοινωνικά στρώματα που εκφράζονταν παραδοσιακά από το ΠΑΣΟΚ μαζί με τους νέους ανθρώπους που πληρώνουν συντριπτικά τις συνέπειες των κρίσεων, μας εμπιστευθούν και πάλι. Όταν τους απαντήσουμε και πάλι ‘’με ποιους και για ποιους’’.
Πως σχολιάζετε την απόφαση του πανεπιστημίου Πάτρας να συγχωνεύσει, να κλείσει και να μετακινήσει τμήματα – με δεδομένο πως και το υπουργείο Παιδείας συμφώνησε με αυτή τη κίνηση- η οποία επηρεάζει άμεσα την περιφέρεια που εκλέγεστε, τον νομό Ηλείας;
Θα μου επιτρέψετε να κάνω δύο επισημάνσεις. Η πρώτη είναι ότι η συγκεκριμένη απόφαση , τύποις ανήκει στο Πανεπιστήμιο Πατρών γιατί την μεθόδευσε και την επέβαλε το λεγόμενο επιτελικό κράτος του Μαξίμου.
Η δεύτερη επισήμανση είναι ότι η περιβόητη «αξιολόγηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης’» εξαντλήθηκε στα τμήματα που έχουν έδρα στην Ηλεία, αφού μόνο το Πανεπιστήμιο της Πάτρας συμμετείχε σε αυτή την «αξιολόγηση»!
Δυστυχώς δεν είναι η μόνη προσπάθεια ακρωτηριασμού και περιθωριοποίησης της Ηλείας. Δείτε τι συμβαίνει με το δρόμο Πάτρα-Πύργος που δεν θα ενισχύσει μόνο τις αναπτυξιακές προοπτικές της περιοχής αλλά και θα σώσει ανθρώπινες ζωές. Τα δύο χρόνια της διακυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη προστίθενται στα 4,5 χρόνια της διακυβέρνησης του κ. Τσίπρα και αθροίζουν 6,5 χρόνια στα οποία δεν έγινε τίποτα, 6,5 χαμένα χρόνια στο διάστημα των οποίων θα μπορούσε να είχε ολοκληρωθεί το μεγάλο αυτό έργο. Η υπομονή των κατοίκων της Ηλείας, όμως, έχει προ πολλού εξαντληθεί…