Η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει δίκαιη αναδιανομή του πλούτου

Για να βγούμε από την κρίση και να επανέλθουμε στους φυσιολογικούς μας ρυθμούς ζωής θα πρέπει πρωτίστως να διαπιστώσουμε και τις αιτίες- λόγους, που μας οδήγησαν σε αυτήν την οδυνηρή κατάσταση. Η μεγάλη αδιαφάνεια που επικρατεί στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και γενικότερα στις αγορές, η έλλειψη δημοκρατικού ελέγχου, η ανισότητα και η τεράστια συγκέντρωση πλούτου στα χέρια λίγων, σε συνδυασμό με τραγικές- ολέθριες πολιτικές, που διαχειρίστηκαν λαμθασμένα αυτήν την κατάσταση είναι μερικοί- ίσως- οι πιο σημαντικοί λόγοι, που οδήγησαν τη βαθιά κρίση που αντιμετωπίζει η οικονομία μας, αλλά και διεθνώς.

Η αλήθεια είναι, όμως, κρίση δεν προήλθε από τη διάθεση πόρων για την κάλυψη των κοινωνικών δαπανών αλλά από προσπάθεια ξεχαρβαλώματος του κοινωνικού κράτους και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς.

Γι’ αυτό, η έξοδος από την κρίση θα πρέπει να γίνει με «σοβαρή και δίκαιη» αναδιανομή εισοδήματος σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, διαφάνεια, με ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου στην οικονομία και ασφαλώς με τις απαραίτητες επενδύσεις.

Δεν μπορεί η περικοπή των κοινωνικών δαπανών να αναζητείται συνεχώς ως η λύση για το ξεπέρασμα της κρίσης. Κι επειδή οι εξελίξεις στην οικονομία, τόσο σε ελληνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, είναι αλληλεξαρτώμενες θα πρέπει να τις παρακολουθούμε και να επηρεάζουμε τις διεθνείς εξελίξεις στο μέτρο του δυνατού. Αλλά δεν χρειάζεται μόνο παρακολούθηση.

Χρειάζεται παρέμβαση και δραστικά μέτρα, προκειμένου να ανατραπούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και δράσεις, που επέβαλλαν οι συντηρητικοί με τις επιλογές τους σε ολόκληρο τον Κόσμο.

Πρόκειται για ειρωνεία της τύχης ότι στη μέγγενη των δανειστών βρίσκονται τρεις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις: Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία.

Καμία από αυτές δεν εκλέχθηκε για να επιβάλει τα μέτρα που θα αναχαιτίσουν την όποια προσπάθεια αναδιανομής και κοινωνικής σύγκλισης έγινε μέσα από τα διαρθρωτικά ταμεία.

Αλλά βρίσκονται με το πιστόλι στον κρόταφο: η Ελλάδα είναι η αρχή για όσα θα επακολουθήσουν στον ευρωπαϊκό Νότο, που καλείται να συγκλίνει κοινωνικά με την άλλοτε σοβιετική περιφέρεια. Αυτό προσθέτει μία καινούργια παράμετρο στην αναζήτηση του νέου κοινωνικού κράτους στη χώρα μας αλλά και στην Ευρώπη…

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι έκδηλη και ορατή πλέον η ανάγκη για επιβολή φόρου και επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών -του λεγόμενου Τobin tax– ως «καύσιμου» για την τροφοδότηση της παγκόσμιας ανάπτυξης αλλά και στα κέρδη των τραπεζών.

Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα πειστεί ο έλληνας πολίτης να συμβάλλει στην προσπάθεια οικονομικής ανάταξης της χώρας αν διαπιστώσει μια σοβαρή και δίκαιη αναδιανομή εισοδήματος σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό επίπεδο, διαφάνεια στη διαχείριση των χρημάτων, ενίσχυση των δημοκρατικών μας θεσμών και ελέγχων στα συστήματα, όπως το χρηματοπιστωτικό.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα: Πατρίς